مشاور امنیت ملی آمریکا در گفتگو با فرید زکریا مجری ویژه برنامه سی ان ان در پاسخ به این سؤال که آیا آمریکا می تواند از توافق (هسته ای) ایران کنار بکشد گفت: ابتدا باید یادآوری کنم که ما با توافق ایران به چه دستاوردهایی رسیدیم: اکنون نزدیک به یک سال و شش ماه از زمان (اجرای) توافق می گذرد و ایران پیوسته به تعهدات خود در چارچوب توافق، پایبند بوده است. این توافق، 98 درصد اورانیوم غنی شده ایران را از میان بر می دارد.
ایران همچنین دو سوم سانتریفیوژها و همه سانتریفیوژهای پیشرفته خود را برچیده و درون راکتور پلوتونیوم، بتن ریخته و آن را از کار انداخته است. ما از جامع ترین نظام بازرسی هایی برخورداریم که تاکنون علیه یک برنامه هسته ای اعمال شده است.
بنابراین، همه مسیرهای ایران به سلاح هسته ای بالقوه، قطع شده است. بنابراین، این توافق برای مردم آمریکا، مردم منطقه (غرب آسیا)، متحدان و شرکایی که برنامه هسته ای ایران بیش از همه آنها را تهدید می کرد، مؤثر واقع شده است.
بنابراین، پاره کردن توافق زمانی که مؤثر بوده است، ما را در خارج از موازین یک توافق بین المللی قرار خواهد داد؛ در اینجا ایران خلف وعده نکرده است، بلکه آمریکا است که نه تنها در قبال ایران، بلکه در قبال اتحادیه اروپا، آلمان، انگلیس، فرانسه، چین، روسیه و همچنین شورای امنیت سازمان ملل که از این توافق حمایت کرده است، وعده شکنی کرده است. بنابراین، ما (با این کار) منزوی خواهیم شد.
وی اضافه کرد: توانایی ما برای اعمال نفوذ بر ایران (نیز بعد از پاره کردن توافق هسته ای) از بین خواهد رفت. آنها (ایرانی ها) دیگر با محدودیت های توافق روبرو نیستند و می توانند با تمام قوا، برنامه هسته ای خود را از سر بگیرند. اگر آنها چنین کاری کنند، ممکن است گزینه چندانی برای ما باقی نماند، جز اینکه به استفاده از نیروی (نظامی) برای دستیابی به نتیجه ای بیندیشیم که قبلاً به شکل صلح آمیز از طریق توافق هسته ای به آن رسیده بودیم.
افزون بر این، نظام تحریم ها را که با اعمال فشار کافی بر ایران باعث شد ما به توافق برسیم، از دست خواهیم داد. بنابراین، این شرایط برد-برد برای ایران خواهد بود: آنها از قیدها رها می شوند، ما منزوی خواهیم شد، هم پیمانان و شرکای ما از آمریکا به شدت خشمگین می شوند و برنامه هسته ای ایران نیز می تواند بدون مانع جلو برود.
این کار (پاره کردن توافق هسته ای) به نفع ما نیست. زمانی که مردم واقعیت ها را در نظر بگیرند، این دیگر یک شعار نیست؛ بلکه حاکمان وظیفه دارند گزینه های جایگزین را بررسی کنند. تصمیم منطقی نیز این خواهد بود که حفظ توافق هسته ای ایران، آشکارا به نفع آمریکا خواهد بود.